Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Ούτως ή άλλως κανείς δεν πρόκειται να δώσει σημασία στις γραμμές τούτες που ξεθωριάζουν την ασχήμια της ψυχής σου. Κανείς δε θα νοιαστεί να δείξει λίγη προσοχή σε αυτά που ταλανίζουν τις μέρες και τις νύχτες μας, σε αυτά που χρωματίζουν με γκρίζα και άχαρη μπογιά τον ουρανό μας. Ζήσε κοντά στη μοναξιά και κάνε τη κατάρα της ζωής σου...

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

κάποιοι θα πουν πως δεν μιλάς γιατί δεν έχεις τίποτα να πεις
κάποιοι σε γέλια θα ξεσπάσουν την όψη σου σαν αντικρύσουν
κάποιοι δεκάρα δε θα δώσουν παρά μονάχα αδιαφορία
σκέψου καλά τι προτιμάς, την χλεύη ή την αδιαφορία;
σκέψου την αγκαλιά μιας μεθυσμένης αγάπης να σε καλεί κοντά της να γεννηθείς μαζί της
να ζήσεις, να πεθάνεις
με φοβίζει τούτη η βραδιά, με φοβίζει τούτη η ησυχία που βαθουλώνει το μυαλό μου και μου χαλάει τις σκέψεις
κάλλιο να καταστρέφεις παρά να καταστρέφεσαι...

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Χαθήκαμε απόψε κι αυτό μου φτάνει... βρεθήκαμε σε σκοτεινά, υγρά σοκάκια που μυρίζουν μούχλα και ζέχνουν υγρασία... τα περπατήσαμε, περιπλανηθήκαμε μες στον λαβύρινθο μιας άθλιας συνοικίας, γεμάτης φανερά μυστικά που πετάγονται στο διάβα μας δίνοντάς μας λίγο
απ'το φόβο τους, τον φόβο που μας έμαθαν να φοβόμαστε, τον φόβο που μας έκαναν να απαρνηθούμε ρίχνοντάς τον στο πυρ το εξώτερο. Αρχίζεις κι εσύ να φοβάσαι μέσα σ'αυτό το συνοθήλευμα από σκοτάδι, υγρασία και ύποπτη σιωπή. Μου μιλάς για γειτονιές όμορφες, με ωραίους δρόμους, δέντρα, περιποιημένα σπίτια, ευτυχισμένους ανθρώπους. Αλήθεια, τι γυρεύεις εσύ μέσα σε τούτο το βρώμικο και άθλιο σκηνικό; Πώς βρέθηκες εδώ μες στο σκοτάδι, να ακολουθείς τα βήματά μου και να τραβιέσαι σε μέρη ποταπά και αξιολύπητα; Δεν σου αρμόζει να'σαι εδώ βουτηγμένη σε ανήλιες κατακόμβες, παρέα μόνο με εμένα, μια σκιά που σε τρομάζει και σε απωθεί. Κοίτα με και μην προσπαθείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω μου. Εγώ είμαι εκείνος που θα σε σύρει έξω από αυτό το μέρος και θα σε πάει εκεί που θες, πίσω στην ασφάλεια της όμορφης ζωής σου μακριά απ'την αλλόκοτη μιζέρια που τριγυρίζει τα βήματά σου. Εγώ... με μια προϋπόθεση όμως... να ψάξεις πραγματικά να βρεις ομορφιά μέσα σ'αυτή την αθλιότητα και να δεχτείς πως τέτοια μέρη βρίσκονται δίπλα σου και δεν τα βλέπεις γιατί δεν θες. Θα σε πάω εκεί που θέλεις αρκεί να αντικρύσεις την ασχήμια του κόσμου τούτου που σε έφερα... ίσως κάπως καταφέρεις να δεις και την δική σου ασχήμια...και μην εκπλαγείς αν σε τρομάξει αυτό που θα αντικρύσεις...