Άφησε μας μόνους, είπε με την αυστηρή μα συνάμα ζεστή φωνή της. Ήταν φανερό ότι ήθελε να μιλήσουμε για κάτι σοβαρό, κάτι που δεν έπρεπε να φτάσει στα αυτιά των υπολοίπων. Οι άλλοι έγνεψαν κι έφυγαν σιγοψιθυρίζοντας. Την κοίταζα προσπαθώντας να διακρίνω κάποια ατέλεια, κάποιο κουσούρι πάνω της. Μα δεν τα κατάφερα... Θεέ μου, δεν τα κατάφερα να την μισήσω όσο και αν μπόρεσα. Ήταν φαίνεται γραπτό μου να γίνω έρμαιο των συναισθημάτων μου (και των δικών της). Αυτή φαινόταν αμήχανη μα το έκρυβε ή τέλος πάντων προσπαθούσε να το κρύψει κάτω από ένα σφιγμένο χαμόγελο. Κι εκεί που ήταν έτοιμη να μιλήσει, εκεί που θα έφτανε η στιγμή που χρόνια περίμενα, έκανα κάτι που ούτε εγώ το περίμενα. Γύρισα την πλάτη κι έφυγα, έφυγα χωρίς να γυρίσω να δω την έκπληξη ή την ταραχή της ΄(ακόμα και σήμερα αναρωτιέμαι πώς της φάνηκε η αψυχολόγητη αυτή πράξη). Δεν την ξανάδα από τότε, τις αποφάσεις που δεν μπορούσα να πάρω χρόνια ολάκαιρα τις πήρα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Απλά έφυγα... Τόσο απλά...

Εκεί που τελειώνει ένα ταξίδι...

...αρχίζει ένα άλλο. Το δικό μου ταξίδι έφτασε λοιπόν στο τέλος του, ένα ταξίδι χρόνων, στο οποίο γνώρισα ανθρώπους, έκανα φίλους, ερωτεύτηκα, αγάπησα και αγαπήθηκα, μίσησα και μισήθηκα. Να σας προλάβω... το ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του εδώ και καιρό, στο μυαλό μου όμως κάπου τώρα φαίνεται ότι τα πράγματα βρίσκουν τον δρόμο τους. Οι φωνές, τα δαιμόνια θα πει κάποιος άλλος, σωπαίνουν, τα όνειρα αποκτούν ξανά τον πραγματικό τους ρόλο -δεν με τρομάζουν μα με συνεπαίρνουν. Δεν χαίρομαι που έκανα τέτοιο ταξίδι...ούτε λυπάμαι όμως...έπρεπε να γίνει κι έγινε. Έτσι τα'φερε η ζωή βρε αδερφέ, πώς να το κάνουμε! Έπαιξα κι εγώ στο στριπ-πόκερ της ζωής κι έμεινα γυμνός... πολύ δακρύβρεχτο το τελευταίο. Εσύ λοιπόν εκεί απέναντι, πάρε μια βαθιά ανάσα, άναψε το τσιγαράκι σου και κοίτα με με κείνο το πλάγιο βλέμμα και το ελαφρύ χαμόγελο της επιτυχίας. Πέτυχες εσύ, απότυχα εγώ θαρρώ... έτσι είναι αυτά. Κοίτα με λοιπόν, τράβα μια τζούρα κι ευχήσου καλό ταξίδι, γιατί εγώ μόλις ξαναφεύγω. Το τραβάει η ψυχή μου φαίνεται να βλέπω καινούργια πράγματα. Για αυτό σου λέω όσα σου λέω... κάτσε εκεί που είσαι και κούνα μου το μαντήλι. Το'κανες ήδη μια φορά, δεν θα σε πειράξει και δεύτερη...