Εκεί που τελειώνει ένα ταξίδι...

...αρχίζει ένα άλλο. Το δικό μου ταξίδι έφτασε λοιπόν στο τέλος του, ένα ταξίδι χρόνων, στο οποίο γνώρισα ανθρώπους, έκανα φίλους, ερωτεύτηκα, αγάπησα και αγαπήθηκα, μίσησα και μισήθηκα. Να σας προλάβω... το ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του εδώ και καιρό, στο μυαλό μου όμως κάπου τώρα φαίνεται ότι τα πράγματα βρίσκουν τον δρόμο τους. Οι φωνές, τα δαιμόνια θα πει κάποιος άλλος, σωπαίνουν, τα όνειρα αποκτούν ξανά τον πραγματικό τους ρόλο -δεν με τρομάζουν μα με συνεπαίρνουν. Δεν χαίρομαι που έκανα τέτοιο ταξίδι...ούτε λυπάμαι όμως...έπρεπε να γίνει κι έγινε. Έτσι τα'φερε η ζωή βρε αδερφέ, πώς να το κάνουμε! Έπαιξα κι εγώ στο στριπ-πόκερ της ζωής κι έμεινα γυμνός... πολύ δακρύβρεχτο το τελευταίο. Εσύ λοιπόν εκεί απέναντι, πάρε μια βαθιά ανάσα, άναψε το τσιγαράκι σου και κοίτα με με κείνο το πλάγιο βλέμμα και το ελαφρύ χαμόγελο της επιτυχίας. Πέτυχες εσύ, απότυχα εγώ θαρρώ... έτσι είναι αυτά. Κοίτα με λοιπόν, τράβα μια τζούρα κι ευχήσου καλό ταξίδι, γιατί εγώ μόλις ξαναφεύγω. Το τραβάει η ψυχή μου φαίνεται να βλέπω καινούργια πράγματα. Για αυτό σου λέω όσα σου λέω... κάτσε εκεί που είσαι και κούνα μου το μαντήλι. Το'κανες ήδη μια φορά, δεν θα σε πειράξει και δεύτερη...